Türkiye’de Engelli Çocuklara Yönelik Evde Bakım Aylığı Politikası: Bakım Veren Ebeveynlerin Yaklaşımı
Hane içinde en az bir engelli bireyin bulunduğu ailelere yönelik evde bakım aylığı politikası, Türkiye’nin refah rejiminde engellilerin bakım ihtiyacına karşılık entemel politika olmuştur. Bu tez çalışması, hane içinde engelli çocuğu bulunan ve onun bakımı için evde bakım aylığı alan bakım verenlerin, bu nakit programını nasıl algıladıklarına odaklanmaktadır. Bu amaç doğrultusunda 2016 yılının Şubat ve Mayıs ayları arasında, İstanbul’un Ataşehir ve Sultangazi ilçelerinde bir saha çalışması yapılmıştır. Evde bakım aylığı alan dört kadın ile önceden evde bakım aylığı alan fakat araştırmanın yapıldığı dönemde aylığı kesilmiş olan dört kadın ile her iki ilçede olmak üzere toplam 16 bakım veren kadın ile yarı yapılandırılmış, derinlemesine görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonucunda evde bakım aylığı politikası enformel bakım verenler arasında oldukça kabul gördüğü halde, bu nakit programının bakım verenler tarafından enformel bakım emeğinin karşılığı için verilen bir maaştan ziyade sembolik bir finansal yardım olarak görüldüğü ortaya çıkmaktadır. Bunun yanında bakım verenler, evde bakım aylığı politikasını engelli çocuklarının özel bakım ihtiyaçlarının giderilmesi için sağlanan bir destekten çok, öncelikli olarak hane içindeki yoksulluğun azaltılmasına yönelik verilen finansal bir destek olarak algılamaktadır. Evde bakım aylığı politikası, sosyal bakım alanında devletin sorumluluğunu artırırken; bu tez çalışması mevcut politikanın engellilere yönelik bir bakım desteği olarak değil, toplumun en yoksul kesimi için bir sosyal yardım mekanizması olarak çalıştığını ortaya çıkarmaktadır.
